Beaurain Janusz de

Polski generał i pilot wojskowy.

Urodził się w 1893 r.

W roku 1909, podczas nauki w warszawskim gimnazjum, zbudował wraz ze swoim kolegą Edmundem Johnem szybowiec, który oblatali.

Na początku sierpnia 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Tam od 30 września dostał przydział zwiadowcy w 1. Pułku Artylerii Legionów. Brał udział w walkach toczonych w latach 1914-15.

15 grudnia 1915 r. dostał awans na stopień chorążego (Fahnrich) armii Austro-Węgier.

Na początku 1916 r. przeniesiono go 1.baterii dywizjonu haubic. Tego samego roku został awansowany na stopień podporucznika ze starszeństwem od 1 maja.

W czerwcu tego samego roku rozpoczął naukę w Szkole Obserwatorów Balonowych w Hainburgu. Po miesiącu uzyskał przeniesienie do Flieger Offiziers-Schule (Oficerska Szkoła Lotnicza) w Wiener-Neustadt na trzymiesięczny kurs obserwatorów lotniczych.

Po zakończeniu kursu, 31 października skierowano go do Flik 34 stacjonującego w Wippachtal. Z racji panujących tam trudnych warunków pogodowych dochodziło tam do wielu wypadków.

10. lutego 1917 r. został zaatakowany przez włoski samolot myśliwski Nieuport nad rzeką Vallona. Załodze udało się uniknąć zestrzelenia z jednoczesnym uszkodzeniem włoskiego samolotu.

Do 3. kwietnia 1917 r. brał udział sześciu lotach bojowych. Tego dnia został przeniesiony do Dowództwa Artylerii przy Komendzie Legionów Polskich.

Podczas kryzysu legionowego przebywał we Lwowie jako emisarusz POW. Tam też na czele grupy uzbrojonych mieszkańców Lwowa wraz ze Stefanem Bastyrem i Władysławem Toruniem - przejął 2 listopada 1918 r. lotnisko Lewandówka, wraz ze sprzętem i hangarami.

Już 5. listopada wraz ze Stefanem Bastyrem wykonał lot bojowy, traktowany obecnie jako pierwszy lot bojowy polskiego lotnictwa wojskowego.

Kilka dni później (12. listopada), podczas toczących się walk o Lwów został ranny w rękę. Do marca 1919 r. przebywał w krakowskim szpitalu. Z racji ubytku na zdrowiu nie mógł wykonywać lotów bojowych.

Dostawał przydziały na kolejne stanowiska sztabowe.

W październiku 1919 r. wysłano go wraz z grupą osób z wykształceniem politechnicznym do Ecole Superieure d'Aeronautique, którą ukończył w sierpniu 1920 r. W późniejszym okresie obejmował stanowiska w Naczelnej Kontroli Wojskowej, oraz Departamencie III Żeglugi Powietrznej w MSWojsk.

Od sierpnia 1922 r. był zastępcą kierownika CWL. Od marca 1925 został kierownikiem CZL.

Po zmianie nazwy WCBL na IBTL w sierpniu 1926 r. został szefem IBTL, będąc w stopniu pułkownika.

W 1929 r. został dowódcą 1.Grupy Aeronautycznej. Stanowisko to zajmował do grudnia 1935 r. kiedy został mianowany zastępcą Szefa Departamentu IV Aeronautyki MSWojsk. Od sierpnia 1936 r. objął stanowisko I-go zastępcy Dowódcy Lotnictwa ds.dowodzenia.

W międzyczasie ukończył Kurs Oficerów Sztabowych Lotnictwa przy Wyższej Szkole Wojennej, oraz kursy w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych. W 1935 r. ukończył kurs szybowcowy.

Awans na stopień generała brygady dostał w 1937 r.

Był powoływanay jako ekspert w Komisji Lotnictwa Cywilnego przy Lidze Narodów w Genewie i komisjach lotniczych.

19 marca 1939 r. złożył dymisję z zajmowanego stanowiska wraz z gen.Ludomiłem Rayskim.

Pełnił dalej służbę, ale bez przydzielonego stanowiska. Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji przez Rumunię.

Nie dostał przydziału do nowo formowanej armii. Został przyjęty przez stronę francuską na stanowisko doradcy dowódcy IV. Okręgu Lotniczego ds. Organizacji Lotnictwa Polskiego.

W Wielkiej Brytanii przydzielono go do rezerwy personalnej Naczelnego Wodza. Został skierowany do obozu w Rothesay (na tzw. Wyspą Węży).

Podczas pobytu w obozie, na początku 1942 r. zwolniono go ze służby czynnej. Został zwolniony z obozu po śmierci gen.Sikorskiego. Nadal był w dyspozycji Naczelnego Wodza, ale nie przydzielono mu żadnego stanowiska.

Po 1945 r. pozostał w Wielkiej Brytanii osiedlając się w Szkocji. Zmarł w Edynburgu 23 grudnia 1959 r. Został pochowany na edynburskim cmentarzu.

Źródła:

• Andrzej GLASS "Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939", WKiŁ, Warszawa 1977
• Jerzy BUTKIEWICZ, "Generał de Beaurain", Lotnictwo z Szachownicą 42/2011
• Praca zbiorowa, "Ku Czci Poległych Lotników", Warszawa 1933