Historia Lotnictwa Polskiego
 
     
   
     
 
 

Matyjewicz-Maciejewicz Bronisław

  • Strona główna \ Osoby \ Matyjewicz-Maciejewicz Bronisław
  • Bronisław Matyjewicz-Maciejewicz

    Źródło: Praca zbiorowa "Pierwsze skrzydła", Wydawnictwo MON, Warszawa 1972

    Polski pilot wojskowy służący w carskim lotnictwie.

    Urodził się 2 grudnia 1882 r. w Tulczynie (tereny dzisiejszej Ukrainy). Ukończył gimazjum w Żytomierzu. Następnie kształcił się w carskich szkołach wojskowych : Aleksandrowskim Korpusie Kadetów i Wojskowej Szkole Inżynierii w Petersburgu na oficera saperów.

    W lutym 1910 r. będąc w stopniu sztabskapitana, został zakwalifikowany do grupy sześciu kandydatów na kurs pilotażu w szkole Bleriot'a we Francji. 1.lipcu tego samego roku zdał egzamin końcowy na pilota (nr.152 wg.numeracji Aeroklubu Francuskiego). Wraz z oficerem carskiej floty Grzegorzem Piotrowskim zażądał wpisania do dyplomu narodowości polskiej. Ostatecznie obydwaj oficerowie otrzymali dyplomy z wpisem narodowości "polsko-rosyjska".

    W czasie ich szkolenia w maju otwarto szkołę lotniczą w Gatczynie / k. St.Petersburga. Po zakończeniu szkolenia grupy pilotów we Francji, jesienią 1910 r. dotarły do Rosji zamówione samoloty w liczbie siedmiu sztuk.

    Po przybyciu do Rosji Matyjewicz-Maciejewicz brał udział w wielu mityngach lotniczych. Jednym z większych był I Wszechrosyjski Mityng Lotniczy, odbywający się na Komendantskim Polu. Latał tam na samolocie Bleriot IX/2bis ustanawiając wszechrosyjski rekord wysokości lotu - 1250 m.

    Został przydzielony na stanowisko instruktora do Szkoły Pilotów w Sewastopolu (otwartej 11 listopada 1910 r.). Oprócz prowadzenia szkoleń, wykonywał loty w ramach prac badawczo-rozwojowych w nawigacji lotniczej.

    1 maja 1911 roku wykonał swój ostatni lot. Leciał w rejonie Sewastopola ze swym bratem Stanisławem (będącym w stopniu miczmana carskiej floty). Z powodu problemów technicznych samolotu pilot musiał lądować awaryjnie na zauważonych polach. Podczas lądowania zauważono mur dzielący dwa kawałki pola, którego nie udało się ominąć. Samolot rozbił się, a dwaj bracia ponieśli śmierć na miejscu.

    Zostali pochowaniu na cmentarzu rzymsko-katolickim w Żytomierzu.

    Źródła:

    • Encyklopedia Popularna PWN, Warszawa 1995
    • Jerzy R. KONIECZNY "Kronika lotnictwa polskiego 1241-1945", WKiŁ , Warszawa 1984
    • Praca zbiorowa "Pierwsze skrzydła", Wydawnictwo MON, Warszawa 1972
    • Jerzy BUTKIEWICZ, "Pionierzy awiacji", Lotnictwo z Szachownicą 50/2013