Piotrowski Grzegorz

Polski pilot wojskowy okresu pionierskiego.

Urodził się 1. stycznia 1881 r. w Krakowie.

Na Uniwersytecie Warszawskim ukończył studia prawnicze. Wstąpił do Szkoły Morskiej w Petersburgu. Od 1905 r. pływał na okrętach wojennych operujących w rejonie Bałtyku.

W marcu 1910 r. został skierowany na szkolenie lotnicze we Francji wraz z Bronisławem Matyjewiczem-Maciejewiczem. Był wówczas w stopniu porucznika marynarki.

Po odniesieniu urazu stopy podczas szkolenia, chciał zrezygnować z dalszej części kursu, ale odwódł go od tego pomysłu Bleriot i skierował go do szkoły w Etampes.

29 sierpnia 1910 r. zdał egzamin na pilota i otrzymał dyplom nr. 195 z wpisem narodowości "polsko-rosyjskiej". Z powodu braku akceptacji, nie mógł dostarczyć zakupionego samolotu drogą powietrzną. Wraz z mechanikiem i zdemontowanym samolotem wrócił do Rosji transportem kolejowym.

We wrześniu 1910 r. brał udział w I Wszechrosyjskim Mityngu Lotniczym. Latał z pasażerami na samolocie Bleriot IX-2bis, oraz uczesniczył w części pokazów.

22 września tego samego roku wykonał przelot do twierdzy Kronsztad z lądowaniem na dużym placu koszarowym. Z racji przebycia w tym locie nad wodami morskimi większego dystansu niż podczas przelotu Bleriot'a nad kanałem La Manche zyskał tym wyczynem duże uznanie w świecie ówczesnych pilotów. Niestety podczas lotu powrotnego samolot został rozbity.

Od 11 listopada rozpoczyna pracę jako instruktor w nowo utworzonej szkole lotniczej w Sewastopolu. W trakcie swej pracy opublikował dwa artykuły: "Awiacja i kompas", oraz "Awiacja i meteorologia". Brał także udział w manewrach w Kijowie (1911) i Warszawie (12/1911).

Po wspomnianym wypadku z września 1910 r. stopniowo wycofywał się z pilotażu. Pod koniec 1911 roku został wysłany w podróż służbową do Francji, Niemiec i Austro-Węgier w celu zapoznania się ze stanem rozwoju techniki lotniczej w tych krajach.

Przyjął pracę jako referent-specjalista w zakresie lotnictwa w Morskim Sztabie Generalnym (lata 1913-1914). Następnie pracował na stanowisku eksperta w zakresie spraw patentowych w Ministerstwie Przemysłu i Handlu oraz brał udział w morskich operacjach zaopatrzeniowych w Odessie i Serbii.

Od stycznia 1915 r. pełnił w Anglii funkcję oficera łącznikowego admiralicji ds. lotnictwa morskiego. W okresie późna wiosna - późna jesień tego samego roku, przebywał w USA przy nadzorze produkcji łodzi latających zamówionych przez rząd Rosji w zakładach Curtiss'a. Po powrocie został skierowany do organizacji lotnictwa morskiego na Morzu Czarnym.

Wiosną 1916 r. ponownie wyjechał do USA jako zastępca attache morskiego przy ambasadzie Rosji. Utrzymywał tam nieoficjalny kontakt z polskimi organizacjami. Po wybuchu rewolucji w 1917 r. zaangażował się w pomoc dla Polaków uchodzących z Rosji oraz organizacją polskich oddziałów w USA. Po zakończeniu przewrotu w Rosji nadal podtrzymywał rozpoczętą propolską działalność.

Powrócił do Polski latem 1919 r., gdzie został zweryfikowany w stopniu majora. Pracował w Sekcji Ekonomicznej Departamentu Spraw Morskich MSWojsk. W 1920 r. skierowano go do wojskowego przedstawicielstwa w Gdańsku. W lutym następnego roku dostał awans na stopień podpułkownika.

Latem tego samego roku przeszedł do rezerwy. Pracował dalej w Departamencie Lotnictwa w Ministerstwie Komunikacji, następnie w Ministerstwie Przemysłu i Handlu jako doradca naczelnika działu rybołóstwa. W 1928 r. wziął udział w ekspedycji rybackiej na Morzu Północnym w celu wykonania badań połowu śledzi.

Na początku lat 30-tych pełnił obowiązki zastepcy dyrektora Morskiego Instytutu Rybackiego. Była także czynnym działaczem Ligi Morskiej.

Zmarł 1. kwietnia 1935 r. w Otwocku k. Warszawy.

Źródło:

• Encyklopedia Popularna PWN, Warszawa 1995
• Jerzy R. KONIECZNY "Kronika lotnictwa polskiego 1241-1945", WKiŁ , Warszawa 1984
• Praca zbiorowa "Pierwsze skrzydła", Wydawnictwo MON, Warszawa 1972
• Jerzy BUTKIEWICZ, "Pionierzy awiacji", Lotnictwo z Szachownicą 50/2013