Rudlicki - szybowce nr 7, 8 i 9

Korzystając z poprzednich doświadczeń Jerzy Rudlicki zbudował w 1910 roku w Odessie swój siódmy szybowiec.W budowie pomagał mu jego kolega S.T. Dobrowolski.

Swym układem konstrukcyjnym różnił się poważnie od swych poprzedników. Jego wygląd przypominał konstrukcje H.Farmana. płatowiec posiadał przednie oraz tylne usterzenie do którego był dodany statecznik pionowy.

Pilot podczas lotu miał pozycję siedzącą i kierował szybowcem za pomocą drążka sterowego i pedałów, napędzających lotki i stery.

Poszycie zarówno górne jak i dolne było bardzo napięte co znacznie poprawiało osiągi szybowca w stosunku do poprzednich konstrukcji. Start odbywał się z holu na linie za koniem.

Ósmy szybowiec (także zbudowany w 1910 roku) był już poważną modyfikacją szybowca nr 8. Posiadał kadłub z kratownicy składającej się z czterech podłużnic, miał podwójne usterzenie pionowe oraz był wyposażony w podwozie na kołach.

Szybowiec nr 9 bazował konstrukcją na poprzedniku lecz w stosunku do niego miał zamiast dwóch kratownic jedną. Za ten szybowiec wystawiony na Wystawie Przemysłowej i Handlowej w zimie 1910/11 roku konstruktor Jerzy Rudlicki otrzymał wyróżnienie od Odesskiego Oddziału Cesarskiego Rosyjskiego Stowarzyszenia Technicznego.

Na opisywanych szybowcach osiągano przy pomocy holu wysokość lotu 30 metrów. Latano na nich aż do 1913 roku. Nastepną konstrukcją Rudlickiego był już samolot, którego budowę konstruktor rozpoczął w 1914 roku

Szybowce Rudlickiego nr 7, 8 i 9 były konstrukcjami drewnianymi krytymi płótnem. Dokładny opis w tekście. Załogę stanowił pilot.

Inne fotografie / ilustracje:

Szybowiec	nr 7	nr 8 i 9
Rozpiętość [m]	9,0	9,0
Długość [m]	6,3	6,3
Wysokość [m]	2,5	2,5
Powierzchnia nośna [mkw]	18,0	18,0
Masa własna [kg]	35-45	40-50
Masa całkowita [kg]	100-110	105-115
Obciąż. pow. [kg/mkw]	6,0	6,5
Doskonałość [-]	6	6
Opadanie min. [m/s]	1,5	1,5
Prędkość lotu [km/h]	36	36

Źródła:

• Andrzej GLASS "Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939", WKiŁ, Warszawa 1977