Heyne Tadeusz

Urodził się 13 sierpnia 1883 roku w Złoczowie (dawna Galicja). Tam uczęszczał do szkoły powszechnej. W okresie dzieciństwa i dorastania był pod silnym wpływem swego starszego o 20 lat brata dzięki któremu rozwinął swe zainteresowania techniczne. W okresie nauki w gimnazjum w Tarnopolu budował modele latające do których budowy samodzielnie urządził warsztat.

Oprócz zainteresowań lotniczych pasjonował się automobilizmem. Już w trakcie studiów (początkowo na Politechnice Lwowskiej, a następnie w Charlottenburgu) startował na wyścigach samochodowych w Niemczech. W 1905 roku ukończył studia uzyskując dyplom inżyniera o specjalności budowa i konstruowanie silników spalinowych.

Po studiach wyjechał do Francji chcąc dostać pracę w przemyśle lotniczym. Jednakże pomimo duzej ilości kontaktów w tamtejszym świecie lotniczym nie udało mu się uzyskać pracy. W związku z tym wyjechał do Niemiec, gdzie pracował jako konstruktor silników spalinowych. Pod namową Otto Hieronimusa przeniósł się do słowackiej fabryki samochodów, w której po połączeniu się ze Skodą, pracował przez 30 lat.

W 1909 roku wyjechał jako przedstawiciel swej firmy do Rosji. W okresie pracy w Rosji nadarzyła mu się okazja kupna samolotu Bleriot typ La Manche II. Podczas kursu pilotażu na zakupionym samolocie przydażył mu się poważny wypadek. Po wyleczeniu się i wyremontowaniu samolotu ponownie rozpoczął loty treningowe. Świadectwo pilota uzyskał 16 sierpnia 1910 roku.

Do 1914 roku korzystał ze swego samolotu głównie do celów osobistych oraz do odbycia obowiązkowej liczby pokazów do których był zobligowany w umowie, dzięki której dostał potrzebną na zakup samolotu sumę pieniędzy. Po uzyskaniu awansu na dyrektora wszystkich oddziałów firmy w Rosji praktycznie zakończył latanie.

Z racji swej funkcji w trakcie I wojny światowej nie służył w wojsku. Przebywał wówczas w Wiedniu i Czechach. W 1918 roku zrezygnował w pracy w Czechach i przybył do Polski. Wstąpił do wojska, dostając przydział do korpusu wojsk samochodowych. W trakcie służby zorganizował m.in. Centralne Warsztaty Samochodowe w Warszawie. W 1922 roku przeszedł do rezerwy.

Jeszcze w tym samym roku został przedstawicielem zakładów Skoda w Polsce. Korzystając z kontaktów w Czechach zorganizował w 1926 roku w Warszawie na Okęciu Polskie Zakłady Lotnicze Skoda S.A. w których produkowano silniki lotnicze. W latach 1927-34 był dyrektorem naczelnym tych zakładów. Od 1935 roku przestał pracować w branży lotniczej.

Lata okupacji spędził w kraju pracując m.in. w warsztacie zegarmistrzowskim Po zakończeniu wojny pracował w swoim zawodzie. W roku 1949 przeszedł na emeryturę, nadal pozostając rzeczoznawczą w przemyśle samochodowym. Począwszy od 1956 roku działał aktywnie w polskim środowisku lotniczym, m.in. w pracach Klubu Seniorów Lotnictwa.

Zmarł 9 lutego 1959 roku w Warszawie w wieku 76 lat.

Źródła:

• Jerzy R. KONIECZNY, Tadeusz MALINOWSKI, "Mała encyklopedia lotników polskich", tom II, WKiŁ 1988