Lublin R-XIIIC

Polski samolot towarzyszący do zadań bliskiego rozpoznania, celności artylerii, łączności. Wersja rozwojowa drugiej serii produkcyjnej Lublin R-XIIIB.

W samolocie R-XIIIC zastosowano pierścień Townenda wokół cylindrów silnika, oraz zmieniono podchwytywacz meldunków na ciężarkowy typu 4PL.

Łącznie wyprodukowano 48 egzemplarzy (numery 56.52 - 56.99).

Ponadto niektóre egzemplarze seryjne przebudowano na wersje R-XIIIt "ślepak" (5 samolotów) i R-XIII sztabowy (druga kabina dostosowana do przewozu pasażera, 1 samolot).

Egzemplarz o numerze 56.89 przebudowano na holownik szybowców (w maju 1933 r.). Mechanizm do obsługi liny holowniczej, był montowany pod kadłubem, a jego montaż i demontaż nie był czasochłonny.

Samolot Lublin R-XIIIC był dwumiejscowym górnopłatem o konstrukcji mieszanej.

Kadłub kratownicowy spawany z rur stalowych, krytych płótnem, oraz blachą duralową w przedniej części kadłuba. Miał zamontowany zbiornik paliwa wyrzucany w locie.

Skrzydła drewniane dwudźwigarowe, nosek kryty sklejką, dalej płótnem. Mocowane do kadłuba piramidką i dwoma parami zastrzałów o przeroju kroplowym.

Usterzenie spawane z rur stalowych, kryte płótnem.

Podwozie stałe trójgoleniowe z płozą ogonową.

Wyposażenie dodatkowe :

• ciężarkowy podchwytywacz meldunków
• radiostacja RKL/D
• ręczny aparat fotograficzny

Uzbrojenie :

• 1 lub 2 x 7,92 mm km Vickers F
• wieżyczka strzelecka z półobrotnikiem R-13-KZA lub SS-32bis

Załogę samolotu Lublin R-XIIIC stanowili pilot i strzelec-obserwator.

Silnik	Skoda Wright J5AB (gwiazdowy)
Moc [KM]	220
Rozpiętość [m]	13,20
Długość [m]	8,46
Wysokość [m]	2,76
Powierzchnia nośna [mkw]	24,5
Masa własna [kg]	801
Masa całkowita [kg]	1290
Prędkość maks. [km/h]	180
Pułap [m]	4 120
Zasięg [km]	600

Źródła:

• Andrzej GLASS, "Polskie konstrukcje lotnicze, tom I", wyd. Stratus 2004
• Tadeusz KRÓLIKIEWICZ "Polski samolot i barwa", WMON, Warszawa 1990
• Andrzej MORGAŁA, "Samoloty wojskowe w Polsce 1924-1939", Bellona Lampart, Warszawa 2003