CWL Słowik 18.01

Polski samolot rozpoznawczy budowany na bazie niemieckiej maszyny Hannover CL.II.

Prototyp powstał w Centralnych Warszatach Lotniczych w Warszawie. Powodem do wykonania przeróbki było wdrażanie przez CWL tzw. uniwersalnego łoża silnikowego.

Drugim ważnym programem wdrożeń było uruchomienie płatowców własnej produkcji na bazie sprawdzonych typów maszyn. Chodziło głównie o to, aby odchodzić od całkowitego uzależnienia się od dostawców zagranicznych.

Wstępne próby uniwersalnych łoży silnikowych zaplanowano na sześciu maszynach Hannover CL.II (numery 8.1 - 8.6) i jednej maszynie Albatros C.I. W okresie marzec-kwiecień 1919 r. zamontowano w nich łoża "E" i skierowano je do Wojskowej Szkoły Lotniczej w Warszawie.

Jeszcze w tym samym roku wybrano do produkcji płatowiec CL.II w ilości pięciu egzemplarzy na miesiąc. Sam typ samolotu oznaczono w specyfikacji numerem ewidencyjnym 18. Całym projektem kierował por.inż. Karol Słowik, a zastępował go ppor.inż. Zdzisław Wilk.

W stosunku do oryginalnego samolotu CL.II zmianie uległa rozpiętość płatów, powierzchnia nośna, oraz masa własna płatowca. Przód kadłuba był zaprojektowany od podstaw w CWL.

Pierwszy oblot maszyny wykonano w lipcu 1919 roku. Pilotem był Bolesław Skraba. W następnych lotach maszynę oblatywał por. Kazimierz Jesionowski.

Egzemplarz o numerze 18.01 znany także jako CWL Słowik został rozbity 23 sierpnia 1919 roku, podczas pokazu przed Józefem Piłsudskim. W wypadku zginęła załoga por.inż. Karol Słowik i por. Kazimierz Jesionowski. Podczas weryfikacji wytrzymałości na egzemplarzu 18.02 okazało się, że użyte linki stalowe miały mniejszą wytrymałość od zastosowanych we wzorcu Hannover CL.II. Całość zaprojektowana była tylko na podstawie uproszczonych rysunków, oraz nie wykonano wcześniej prób statycznych. Budowę egzemplarza 18.03 ostatecznie wstrzymano.

Samolot CWL 18.01 Słowik był jednosilnikowym dwumiejscowym dwupłatem o konstrukcji drewnianej ze stałym podwoziem.

Kadłub drewniany półskorupowy z poszyciem sklejkowym. Część silnikowa kryta blachą aluminiową. Płaty drewniane z poszyciem płóciennym. Usterzenie pionowe ze szkieletu z rur stalowych, kryte płótnem. Usterzenie poziome komorowe.

Podwozie dwugoleniowe z jedną osią, amortyzatory ze sprężyn spiralnych w bawełnianej plecionce.

Samolot o numerze 18.01 nie posiadał uzbrojenia.

Załogę samolotu CWL 18.01 Słowik stanowili pilot i strzelec-obserwator.

Inne fotografie / ilustracje:

Silnik	Austro Daimler (rzędowy, chłodzony wodą)
Moc [KM]	160
Rozpiętość [m]	11,92
Długość [m]	7,85
Wysokość [m]	2,75
Powierzchnia nośna [mkw]	32,1
Masa własna [kg]	805
Masa całkowita [kg]	110
Prędkość maks. [km/h]	160
Prędkość wznosz. [m/s]	brak danych
Pułap [m]	6 800
Zasięg [km]	420
Czas lotu [godz, min]	3

Źródła:

• Andrzej MORGAŁA, "Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924", Bellona Lampart, Warszawa 1997
• Tadeusz KRÓLIKIEWICZ "Polski samolot i barwa", WMON, Warszawa 1990
• Wycinki archiwalne, Żołnierz Polski