Piper L-4B

Amerykański samolot łącznikowy i obserwacyjny, produkowany jako odmiana wersji wojskowej Piper L-4A.

Od swego poprzednika różnił się brakiem instalacji elektrycznej, oraz zamontowaniem skrzynki na mapy po prawej stronie deski rozdzielczej. Dodatkowo na desce rozdzielczej obserwatora był umieszczony uchwyt na drążek pilota.

Wyprodukowano łącznie 649 egzemplarzy w tej wersji z powiększonym oszkleniem kabiny.

W Polsce użytkowano 32 egzemplarze tej wersji zakupione z demobilu ze składów w Goppingen, funkcjonujących pod nazwą kodową A-50 Hawkeye.

Szczegóły dokonania zakupu samolotów znajdują się w opisie wersji Piper L-4A.

Wyremontowane egzemplarze były przydzielane do instytucji i przedsiębiorstw lotniczych, oraz do aeroklubów.

W 1949 roku sprzedano 10 samolotów L-4 do Bułgarii. Wśród nich były dwie maszyny w wersji L-4B (SP-ALB, SP-ALM).

W roku 1951 warsztaty Głównego Instytutu Lotnictwa dokonały przeróbki jednego samolotu L-4B (SP-ARF) na wersję sanitarną. Oblot nastąpił w połowie lipca 1951 roku, a wykonał go pilot Andrzej Abłamowicz.

Na podstawie sporządzonej instrukcji Okręgowe Warsztaty Lotnicze przebudowały jeszcze czternaście innych maszyn. Z wersji L-4B przebudowano m.in maszyny: SP-AHD i SP-AOE. Samoloty w tej wersji były eksploatowane do końca 1955 roku. Wszystkie maszyny sanitarne podczas modernizacji z wersji podstawowych wyposażono wówczas w silnik Praga D.

W roku 1952 warsztaty PLL LOT podjęły się przeróbki czternastu samolotów L-4 na wersje rolnicze. Z wersji L-4B przebudowano wówczas trzy maszyny: SP-AIE, SP-ANZ i SP-AOF. Samoloty w tej wersji były eksploatowane do końca 1957 roku.

Kasację większości zakupionych samolotów Piper L-4 Cub wykonano w latach 1953-55. Z wersji L-4B używano jeszcze do 1957 roku samolot rolniczy SP-AOF.

Do dziś lata ostatni egzemplarz zakupionego samolotu w wersji L-4H pod rejestracją SP-MAM, eksponowany uprzednio w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie pod rejestracją SP-BAL.

Samolot Piper L-4B był jednosilnikowym, dwumiejscowym górnopłatem zastrzałowym o konstrukcji mieszanej, ze stałym podwoziem.

Kadłub metalowy spawany z rur stalowych z poszyciem płóciennym. Kabina w układzie tandem. Część silnikowa z okapotowaniem metalowym. Tylne siedzenie obrotowe, umożliwiające obrót o 180 stopni.

Skrzydła dwudźwigarowe o konstrukcji mieszanej. Poszycie z blachy elektronowej w obrębie kesonu. Reszta poszycia płócienna.

Usterzenie z rur stalowych z poszyciem płóciennym.

Podwozie stałe, trójkołowe z hamulcami hydraulicznymi i amortyzatorami ze sznura gumowego.

Maszyny pozyskane z demobilu nie posiadały instalacji radiowej i dodatkowego wyposażenia.

Załogę samolotu Piper L-4B stanowili pilot i pasażer.

Inne fotografie / ilustracje:

Silnik	Continental O-170-3 (w ukł. bokser)	Praga D (w ukł. bokser
Moc [KM]	65	75
Rozpiętość [m]	10,74	10,7
Długość [m]	6,71	6,8
Wysokość [m]	2	2
Powierzchnia nośna [mkw]	16,55	16,55
Masa własna [kg]	300	310
Masa całkowita [kg]	520	545
Obciąż. pow. skrzydeł [kg/mkw]	31,5	33
Prędkość maks. [km/h]	135	130
Prędkość wznosz. [m/s]	2,5	2,9
Pułap [m]	3640	4000
Zasięg [km]	300	300
Czas lotu [godz]	2 godz 30 min	2 godz 30 min

Źródła:

• Al ADCOCK, "US Liaison Aircraft In Action no. 195", Squadron/Signal Publications Inc. 2005
• Andrzej MORGAŁA, "Polskie samoloty wojskowe 1939-45", WMON, Warszawa 1976
• Andrzej MORGAŁA, "Polskie Skrzydła cz.5 - Ex USAAF Aircraft 1945", wyd. Stratus 2011
• Benedykt KEMPSKI, "TBiU 130 Samolot wielozadaniowy Piper L-4 Cub", WMON, Warszawa 1989
• Zbigniew LURANC, Skrzydła w miniaturze" nr 1/91