Mikojan Gurewicz MiG-17

Samolot myśliwski zaprojektowany w rosyjskim biurze konstrukcyjnym Mikojana i Gurewicza w 1949 roku. Samolot był wersją rozwojową samolotu MiG-15bis. Podczas prac projektowych samolot był nazywany SI (lub I-330). Poprawa miała dotyczyć charakterystyk MiG-15bis przy dużych prędkościach poddźwiękowych.

Samolot w stosunku do MiG-15/MiG-15bis miał zmieniony obrys skrzydeł, charakteryzujący się dodatkowym 45 stopniowym skosem przy kadłubie (tzw. skrzydło sierpowe), oraz dodaniem trzeciego grzebienia prowadnicy aerodynamicznej na każdym ze skrzydeł. Kadłub posiadał zmodyfikowaną część środkową oraz ogonową. Zmianom uległo także usterzenie.

Pierwsze prototypy SI-1 i SI-2 ukończone zostały w grudniu 1949 roku. Oblot prototypu SI-2 (dopuszczonego do prób w locie) wykonał Iwan Iwaszczenko 1 lutego 1950 roku. Istotny jest fakt osiągnięcia podczas prób w locie ze zniżaniem prędkości 1152 km/h (M = 1,03). W marcu 1950 roku prototyp SI-2 pilotowany przez tego samego pilota uderzył w ziemię podczas nurkowania z pułapu 5000 m. Pilot zginął na miejscu nie przekazując wcześniej przez radio jakiejkolwiek wiadomości.

Trzeci prototyp SP-2 (budowany równolegle z SI-2) był oblatany przez Gieorgija Siedowa w marcu 1950 roku. Samolot był przystosowany do zamontowania stacji radiolokacyjnej w nosie kadłuba (miała to być stacja radiolokacyjna Korszun). Pierwsze loty odbyto jednak bez tego elementu wyposażenia. Dobre przygotowanie Siedowa w reakcji na nagłe sytuacje w powietrzu pozwoliło na ustalenie przyczyn awarii jaka wyniknęła podczas jednego z lotów. Samolotem udało się wylądować bez uszkodzenia przyrządów pomiarowych, które pozwoliły na ustalenie przyczyny usterki - krótkiego flattera usterzenia. Wyszły także na jaw inne problemy związane z małą sztywnością skrzydeł, która powodowała odwrotne dzialanie lotek podczas lotu z dużą prędkością.

Po wprowadzeniu koniecznych poprawek w konstrukcji skrzydła dużą ilość prób prowadzono na egzemplarzu serii próbnej SI-02. Opinia jaką opracowano po zakończeniu prób stwierdzała przyrost prędkości maksymalnej o 40-50 km/h w stosunku do wersji MiG-15bis - z takim samym silnikiem. Polepszyła się prędkość wznoszenia, oraz zwrotność na dużych wysokościach. Pogorszyły się jednak charakterystyki startu i lądowania.

Produkcję seryjną uruchomiono w 1951 roku wprowadzając nazwę MiG-17. W trakcie produkcji dokonane były zmiany w wielkości hamulców aerodynamicznych (początkowe serie posiadały mniejsze hamulce takie same jak w MiG-15bis). Wprowadzono także powierzchnię ustateczniającą pod ogonową częścią samolotu. Dodatkowe zmiany obejmowały także układ hydrauliczny usterzenia, oraz hamulce podwozia itp. Silnik był typu WK-1.

Lotnictwo polskie przyjęło na stan samoloty MiG-17 w 1955 roku wraz z nowszymi wersjami MiG-17F.

Samolot MiG-17 był jednomiejscowym średniopłatem z napędem odrzutowym o całkowicie metalowej konstrukcji. Kadłub miał konstrukcję półskorupową z pracującym poszyciem. Skrzydła skośne całkowicie metalowe z podwójnym skosem (42 i 45 stopni), z trzema kierownicami strug powietrza. Usterzenie całkowicie metalowe o konstrukcji półskorupowej. Podwozie trójpodporowe z kółkiem przednim, chowane w locie. Kabina hermetyzowana.

Wyposażenie dodatkowe składało się z radiostacji UKF R-800, zestawu do lądowania wg przyrządów OSP-48 (radiokompas ARK-5, sygnalizator przelotu MRP-48, radiowysokościomierz RW-5), stacja ostrzegawcza Syrena-2, aparatura IFF SRUO-1. Do sygnalizacji była używana zamontowana na stałe elektrorakietnica EKSR-46.

Na uzbrojenie pokładowe samolotu składały się dwa działka kal. 23 mm NR-23 z zapasem amunicji 80 pocisków na każde z nich, oraz jedno działko kal. 37 mm N-37D z zapasem amunicji 40 pocisków. Dodatkowo samolot mógł przenosić dwie bomby o wagomiarze 50 lub 100 kg zawieszone na zamkach wyrzutnikach D-4-50. System celowniczy zapewniał celownik żyroskopowy ASP-4NM. Rolę rejestratora strzelań zapewniał fotokarabin S-13.

Załogę samolotu MiG-17 stanowił pilot.

Silnik	WK-1A (odrzutowy)
Cišg [kN]	26,46
Rozpiętość [m]	9,628 nbsp
Długość [m]	11,36
Wysokość [m]	3,80
Powierzchnia nośna [mkw]	22,60
Masa własna [kg]	3798
Masa całkowita [kg]	6072
Prędkość maks. [km/h]	1085
Prędkość wznosz. [m/s]	41
Pułap [m]	14 700
Zasięg z dodatkowymi zbiornikami [km]	1735
Czas lotu [godz, min]	2,53

Źródła:

• Andrzej MORGAŁA, Biblioteczka Skrzydlatej Polski nr 4 "Samoloty myśliwskie w lotnictwie polskim", WKiŁ, Warszawa 1979
• Piotr BUTOWSKI, Wacław Hołyś, "TBiU 117 Samolot myśliwsko-szturmowy Lim-6bis", Wydawnictwo MON, Warszawa 1987
• Jan LIWIŃSKI, "Uzbrojenie Polskiego Lotnictwa Wojskowego w latach 1961-2000", Lotnictwo nr 6/2000
• Miłosz BOGDAŃSKI, "Od Lim-1 do Lim-5", Aeroplan nr 5-6/2003
• Piotr BUTOWSKI, "Samoloty MiG", WKiŁ, Warszawa 1987
• Jiri VRANY, Zdenek HURT, Edice Triada "MiG-17, Hawker Hurricane Mk.I, SPAD S VII/XII/XIII", Nase vojsko, Praha 1989
• Andrzej MORGAŁA, "Polskie samoloty wojskowe 1945-1980", WMON, Warszawa 1981