Serednicki Aleksander

Żył w latach 1885-1926.

Ukończył następujące kawaleryjskie szkoły wojskowe: Korpus Kadetów w Kijowie, Szkołę Junkrów Kawalerii w Elizawetgradzie, Wyższą Szkołę Oficerską Kawalerii w Petersburgu.

Pomimo pełnienia służby w jednostce kawalerii, jeszcze przed wybuchem IWŚ odbył roczny kurs aeronautyczny.

Dopiero w kwietniu 1915 r. został przeniesiony do jednostki samolotów bombowych Ilja Muromiec.

Po zakończeniu działań wojennych zgłosił się do wojska polskiego jako rotmistrz pilot.

5.stycznia 1919 r. objął dowodzenie tworzącej się 4. Eskadry Wywiadowczej. Wiosną 1919 r. będąc już w stopniu majora został dowódcą I.Grupy Lotniczej na Froncie Litewsko-Białoruskim. Wykonywał loty jako pilot myśliwski i jako obserwator.

Podczas przygotowań i realizacji ofensywy wileńskiej, został przydzielony do Sztabu Ścisłego Naczelnego Wodza na stanowisku Szefa Lotnictwa.

W listopadzie 1919 r. został zastępcą Inspektora w Inspektoracie Wojsk Lotniczych. Na początku 1920 r. został przeniesiony na stanowisko Szefa Lotnictwa Naczelnego Dowództwa WP.

W sierpniu 1920 r. będąc w stopniu podpułkownika pełni służbę na kolejnych stanowiskach: Szefa Lotnictwa 1. Armii, oraz Szefa Lotnictwa Frontu Północnego.

W połowie września 1920 r. zostaje ponownie przydzielony do Sztabu Ścisłego Naczelnego Wodza.

Od 1921 r. służy jako dowódca VII. Dywizjonu Lotniczego w Grudziądzu. Od sierpnia 1921 r. dowodzi 3.PL w Poznaniu (lotnisko Ławica).

W 1922 r. zostaje awansowany na stopień pułkownika i dostaje przeniesienie na stanowisko Inspektora Lotnictwa w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych.

Zginął w wypadku lotniczym 23.kwietnia 1926 r. w okolicach Radomia.

Źródła:

• Mariusz NIESTRAWSKI, "Lotnictwo Wojska Polskiego w pierwszym roku wojny polsko-bolszewickiej", Lotnictwo AI nr 11/2017
• Jerzy PAWLAK, "Polskie eskadry w latach 1918-1939", WKiŁ , Warszawa 1989
• Praca zbiorowa, "Ku Czci Poległych Lotników", Warszawa 1933