Macewicz Gustaw

Urodził się 5 września 1879 roku w Prussach (powiat czerkawski, gubernia kijowska).

Ukończył szkołę pilotów w Sewastopolu. Początkowo dowoddził 7 eskadrą lotniczą. Póżniej objął dowództwo 9 dywizjonu lotniczego w Ossowcu. Po wybuchu I WŚ objął stanowisko inspektora wojsk lotniczych w sztabie Rosyjskiego Frontu Zachodniego.

Będąc w stopniu podpułkownika w stąpił w 1917 roku do I Korpusu Polskiego. W październiku 1918 roku przyjechał do Polski, gdzie został przyjęty do Wojska Polskiego. W styczniu 1919 roku został mianowany inspektorem wojsk lotniczych formacji wielkopolskich z kwaterą w Poznaniu. Od 25 czerwca 1919 roku został awansowany do stopnia generała brygady. Od września 1919 roku był inspektorem Lotnictwa WP. W marcu 1920 roku został szefem Departamentu Żeglugi Powietrznej.

Ze stanowiska tego został odwołany w styczniu 1923 roku. Począwszy od 30 września 1925 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Był inicjatorem budowy Pomnika Ku Czci Poległych Lotników oraz brał udział w działalności charytatywnej dla lotników inwalidów oraz rodzin poległych lotników.

Zmarł 1 lutego 1933 roku w Warszawie.

Źródła:

• Tadeusz MALINOWSKI, "Poczet lotników polskich", Entuzjasta lotnictwa 1/1995