Phonix D.I

Austryjacki samolot myśliwski będący modyfikacją samolotu Brandenburg D.I. W stosunku do Brandenburga D.I miał dodany statecznik pionowy, zaokrąglone końcówki płatów i mocniejszy silnik Austro-Daimler.

Produkcję rozpoczęto jesienią 1917 roku. Produkowany był w trzech seriach (128, 228, 328) po 50 sztuk każda. Różniły się one tylko miejscem produkcji silników (Warchałowski, Austro-Fiat, Breitfeld-Danek).

Do jednostek frontowych został dostarczony w lutym 1918 roku, gdzie piloci wyrażali o nim pochlebnie opinie.

Używany był przez polskich pilotów latających w austryjackich jednostkach podczas I WŚ.

Samolot Phonix D.I był jednosilnikowym dwupłatem o konstrukcji drewnianej. Kadłub drewniany kryty sklejką i blachą aluminiową (w części silnikowej). Płaty drewniane kryte płótnem. Samolot uzbrojony w karabiny maszynowe Schwarzlose, zamontowane w kadłubie po obydwu stronach silnika. Załogę samolotu Phonix D.I stanowił pilot.

Silnik	Hiero
Moc [KM]	200
Rozpiętość [m]	9,80
Długość [m]	6,62
Wysokość [m]	2,79
Powierzchnia nośna [mkw]	25,00
Masa własna [kg]	665
Masa całkowita [kg]	805
Prędkość maks. [km/h]	180
Prędkość wznosz. [m/s]	4,76

Źródła:

• Tomasz GOWOREK, "Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej", WKiŁ, Warszawa 1988