| |
LVG C.V
\
\
LVG C.V
LVG C.V zmontowany na warsztatach w Ławicy,
¬ródło: Andrzej MORGAŁA, "Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924", Bellona Lampart, Warszawa 1997
Niemiecki samolot wywiadowczy z IW¦ z 1917 roku skonstruowany przez
Karla Sabersky-Mussingbrodta nowego szefa biura konstrukcyjnego LVG.
Samolot był modyfikacj± poprzednich konstrukcji wyprodukowanych przez
wytwórnię LVG (Luft-Verkehrs Gesselschaft m.b.H) w Berlinie.
Miał zwart± sylwetkę, długie ważkowate skrzydła specjalnie dobrane pod k±tem
aerodynamiki lotu. Dodatkowo osłonięto cylindry silnika co było swoistym
nowum w stosunku do dotychczasowej praktyki. ¦migło miało piastę osłonięt±
kołpakiem.
Produkowany był przez macierzyste zakłady LVG i licencyjnie przez zakłady
DFW (Deutsche Flugzeug-Werke) w Lipsku.
Samoloty dostarczono do jednostek frontowych na jesieni 1917 roku.
Tam w stosunkowo krótkim czasie zdobyły sobie miano najlepszego samolotu
wywiadowczego w niemieckim lotnictwie wojskowym. Zazwyczaj był stosowany
do zadań rozpoznawczych (wzrokowych i fotograficznych), bombardowania i
ataków szturmowych. Zazwyczaj działały pod osłon± jednostek my¶liwskich,
choć wychodziły obronn± ręk± z bezpo¶rednich walk z my¶liwcami.
Po wojnie były półlegalnie sprzedawane za granicę. W lotnictwie cywilnym
służyły przeważnie do przewozu poczty i pasażerów.
W polskim lotnictwie używano 151 sztuk tych samolotów.
Samolot LVG C.V był jednosilnikowym dwupłatem o konstrukcji drewnianej.
Kadłub drewniany kryty sklejk± i blach± aluminiow± (w czę¶ci silnikowej).
Fotele w wersji szturmowej (tzw. Infanterieflugzeug) były osłonięte
pancerzem z blachy 5 mm.
Płaty drewniane kryte płótnem.
Statecznik pionowy drewniany kryty sklejk±, usterzenie i statecznik pionowy
z rur stalowych krytych płótnem.
Samolot uzbrojony w jeden stały km. pilota Spandau 08/15 kal. 7,92 mm, oraz
jeden ruchomy km. obserwatora Parabellum wz.14 kal. 7,92 mm lub Lewis wz.15
kal. 7,7 mm. Uzbrojenie bombowe składało się z 4 do 6 bomb po 12,5 kg
wyrzucanych ręcznie przez obserwatora ze stelaży po bokach kabiny.
Dodatkowe wyposażenie stanowiło radio. Samoloty wyposażone w radio miały
zamontowan± na przedniej goleni podwozia pr±dnicę napędzan± ¶migiełkiem.
Załogę samolotu LVG C.V stanowili pilot i obserwator.
Inne fotografie / ilustracje:
LVG C.V nr 15917/17 podczas załadunku 12,5 kg bomb na lotnisku Ławica, ¬ródło: Andrzej MORGAŁA, "Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924", Bellona Lampart, Warszawa 1997, (Kliknij na powyższy rysunek aby obejrzeć jego powiększenie).
LVG C.V ze stacji Ławica o nieznanym numerze w trójbarwnym kamuflażu z lat 20-tych, ¬ródło: Krzysztof CHOŁONIEWSKI, Wiesław BˇCZKOWSKI, "Barwa w lotnictwie polskim", tom VII, WKiŁ, Warszawa 1987, (Kliknij na powyższy rysunek aby obejrzeć jego powiększenie).
LVG C.V pochodzenia niemieckiego z 12 Eskadry Wielkopolskiej, ¬ródło: Tadeusz KRÓLIKIEWICZ, "Polski samolot i barwa", WMON, Warszawa 1990, (Kliknij na powyższy rysunek aby obejrzeć jego powiększenie).
Silnik
|
Benz Bz-IV
|
Moc [KM]
|
200
|
Rozpięto¶ć [m]
|
13,62
|
Długo¶ć [m]
|
8,07
|
Wysoko¶ć [m]
|
3,20
|
Powierzchnia no¶na [mkw]
|
42,70
|
Masa własna [kg]
|
985
|
Masa całkowita [kg]
|
1533
|
Prędko¶ć maks. [km/h]
|
175
|
Prędko¶ć wznosz. [m/s]
|
2,87
|
Pułap [m]
|
5000
|
Zasięg [km]
|
520
|
Czas lotu [godz, min]
|
3,30
|
¬ródła:
-
Andrzej MORGAŁA, "Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924", Bellona Lampart, Warszawa 1997
-
Krzysztof CHOŁONIEWSKI, Wiesław BˇCZKOWSKI, "Barwa w lotnictwie polskim", tom VII, WKiŁ, Warszawa 1987
-
Tadeusz KRÓLIKIEWICZ, "Polski samolot i barwa", WMON, Warszawa 1990
|
|
)
)
)