Dewoitine D.520C1

Francuski samolot myśliwski, zaprojektowany przez E.Dewoitine.

Samolot był rozwinięciem wcześniejszej konstrukcji D.513 (wzorowanej na He 70). Po przegraniu konkursu przez D.513 z MS.405, rozpoczęto prace nad nowszym modelem, którym był D.520.

Po ogłoszeniu w styczniu 1937 r. rządowego programu A.23, nie przyjęto D.520 z racji oszacowania projektu na niedoszacowany wytrzymałościowo.

W związku z tym od 1937 r. prowadzono prace rozwojowe wyłącznie na koszt wytwórni. Ostatecznie 03.04.1938 strona rządowa zamówiła dwa prototypy. 02.10.1938 r. na lotnisku Francazal wykonano pierwszy lot.

Po wykonaniu testów wprowadzono do projektu modyfikacje. Na poprawionej maszynie uzyskano prędkość powyżej 520 km/h. Od 28.01.1939 r. samolot brał udział w próbach państwowych w Villacoublay. Po zakończeniu prób, 14.03.1939 r. złożono zamówienie na 20 maszyn.

05.05.1939 r. zwiększono zamówienie na pierwszą serię maszyn. Ostatecznie pierwszy seryjny egzemplarz oblatano 31.10.1939 r. Do końca 1939 r. wyprodukowano tylko 5 maszyn. Jednakże do marca 1940 r. gotowe były 74 samoloty.

Po poddaniu prototypu modyfikacjom (dodanie sprężarki), udało się uzyskać prędkość 570 km/h. Ostatecznie program rozwojowy zakończono 12.05.1940 r.

Montownia samolotów mieściła się w Saint Martin-du-Touch. Łącznie dostarczono 437 wyprodukowanych maszyn. W momencie przerwania produkcji po przegranej kampanii w 1940 r., na linii produkcyjnej było 200 samolotów w różnych fazach montażu.

Samolotów D.520 używało polskie lotnictwo we Francji, w kluczach rozproszonych po terytorium Francji.

Były to następujące klucze:

• klucz (6) "Go" z 3.Esc. GC II/7 (od 31.05.1940 r.)
• klucz (7) "Jan" z 4.Esc. GC II/7 (od 31.05.1940 r.)
• klucz kominowy(9) SNCAM Tuluza (od 29.05.1940 r.)
• klucz (3) "Su" z GC III/6 (od 08.06.1940 r.)
• klucz "Ba" z GC III/6. (od 09.06.1940 r.)
• klucz "Ce" z GC II/6 (od 20.06.1940 r.)
• klucz (2) "Pe" z GC II/6 (od 20.05.1940 r.)
• klucz kominowy "Sa" SNCAM Tuluza (od 05.06.1940 r.)

Samolot D.520 był całkowicie metalowym jednosilnikowym dolnopłatem.

Kadłub całkowicie metalowy, kryty blachą duralową.
Skrzydła wolnonośne, całkowicie metalowe, jednodźwigarowe, kryte blachą duralową.
Usterzenie metalowe, pokryte blachą duralową.
Podwozie klasyczne, chowane, zestałym kółkiem ogonowym.
Śmigło trójłopatowe, przestawialne, Ratier typ 1606, lub Chauviere typ 3981.

Na wyposażenie dodatkowe składało się: radio KF nad/odb Industrie typ 537. Samoloty używane przez Aeronavale, miały w luku bagażnika tratwę ratunkową.

Uzbrojenie stanowiło 20 mm działko Hispano-Suiza typ HS404, strzelające przez wydrążony wał śmigła. Dodatkowo w skrzydłach były zamontowane łącznie cztery 7,9 mm km-y MAC 34 typ M39. Do celowania służył celownik odblaskowy OPL RX. oraz rezerwowo muszka i celownik kołowy na grzbiecie kadłuba.

Załogę samolotu Dewoitine D.520C1 stanowił pilot.

Silnik	Hispano Suiza 12Y-45 lub -49 (rzędowy)
Moc [KM]	910 lub 930
Rozpiętość [m]	10,2
Długość [m]	8,75
Wysokość [m]	2,56
Powierzchnia nośna [mkw]	15,95
Masa własna [kg]	2090
Masa całkowita [kg]	2780
Prędkość maks. [km/h]	530
Prędkość wznosz. [m/s]	12
Pułap [m]	11 000
Zasięg [km]	890 - 1000

Źródła:

• Andrzej MORGAŁA, "Polskie samoloty wojskowe 1939-45", WMON, Warszawa 1976
• Bartłomiej BELCARZ, "Polskie lotnictwo we Francji", Stratus, 2002
• Józef ZIELIŃSKI, "Asy polskiego lotnictwa", AL Altair, Warszawa 1994
• Witold SZEWCZYK, "Samoloty na których walczyli Polacy", WKiŁ, Warszawa 1988
• Grzegorz ŚLIŻEWSKI, "Stracone złudzenia", Panda, Koszalin 2000
• Wacław KRÓL, "Zarys działań polskiego lotnictwa we Francji 1940", WKiŁ, Warszawa 1988
• Wiesław BĄCZKOWSKI, "Dewoitine D.520", Books International, Warszawa 1988