Caudron C.714C1 Cyclone

Francuski samolot myśliwski, opracowany przez Marcel'a Riffard'a.

Podczas jego opracowywania wykorzystał on doświadczenia z opracowanych przez niego samolotu wyścigowego C.710 oraz myśliwca C.713 (z 1937 r.).

Projekt z roku 1938 był poprawionym projektem C.713 i miał wzmocniony kadłub oraz płaty nośne. Nazwano go C.714.

Pierwsze próby w locie przeprowadzono we wrześniu 1938 r. Początkowe zamówienie rządowe było na 100 samolotów. Produkcję rozpoczęto latem 1939 r. w zakładach Renault w La Point Dujour k.Paryża.

Piloci francuscy ocenili go jako samolot lekki w locie i bardzo zwrotny. Silnik samolotu oceniono jako zbyt słaby, a prędkość wznoszenia jako niezadowalającą. Poza tym były uwagi do zbyt delikatnej konstrukcji płatowca i słabej wytrzymałości podwozia.

Na skutek tych uwag, już po wyprodukowaniu 90 maszyn, w lutym 1940 r. zawieszono produkcję. Sprzedano do Finandii 15 egzemplarzy, z czego dostarczono tylko 6.

Polscy lotnicy latający we Francji używali na pewno 47 egzemplarzy.

Pierwsze loty rozpoczęto w ośrodku szkolenia w Lyon-Bron na początku marca 1940 r. w ramach formowania tzw. Dywizjonu Finlandzkiego. Jednostkę tę potem przemianowano GC I/145 - jedyną polską jednostkę lotniczą walczącą we Francji w 1940 r.

Dopełnienie do pełnego stanu etatowego 31 maszyn zrealizowano ostatecznie po przeniesieniu GC I/145 w Villacoublay.

Samoloty Caudron C.714 polscy piloci nazywali "Strzałka".

Uwagi polskich pilotów były podobne do uwag pilotów francuskich. Według polskich mechaników przyczyną szybkiego ubytku maszyn w jednostce było dodatkowo słaba organizacja logistyczna (dowóz części zamiennych) i niedostateczne wsparcie ze strony specjalistów producenta.

Obecnie w Polsce (stan na 2015 r.) znajduje się jeden z fińskich egzemplarzy C.714. Jest prezentowany w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie. Umowa przewiduje depozyt muzealny do 2020 r. z możliwością przedłużenia. Samolot będzie remontowany w Polsce m.in. we współpracy z fińskimi specjalistami lotniczymi.

Samolot Caudron C.714C1 był wolnonośnym dolnopłatem z zakrytą kabiną pilota i wciąganym podwoziem.
Kadłub drewniany. Okapotowanie silnika z blachy duralowej, reszta kryta sklejką.
Skrzydła nie dzielone, drewniane, pokryte sklejką. Lotki i stery drewniane, kryte płótnem.
Podwozie wciągane.

Uzbrojenie w postaci czterech 7,5 mm km MAC 1934 M-39, zamontowanych pod skrzydłami.

Załogę samolotu Caudron C.714C1 stanowił pilot.

Inne fotografie / ilustracje:

Silnik	Renault 12 RoI (rzędowy)
Moc [KM]	450
Rozpiętość [m]	8,96
Długość [m]	8,53
Wysokość [m]	2,87
Powierzchnia nośna [mkw]	12,5
Masa własna [kg]	1400
Masa całkowita [kg]	1750
Prędkość maks. [km/h]	486
Prędkość wznosz. [m/s]	16,7
Pułap [m]	9 100
Zasięg [km]	900

Źródła:

• Andrzej MORGAŁA, "Polskie samoloty wojskowe 1939-45", WMON, Warszawa 1976
• Bartłomiej BELCARZ, "Polskie lotnictwo we Francji", Stratus, 2002
• Bartłomiej BELCARZ, "GC 1/145 in France 1940", Stratus, 2002
• Witold SZEWCZYK, "Samoloty na których walczyli Polacy", WKiŁ, Warszawa 1988
• Grzegorz ŚLIŻEWSKI, "Stracone złudzenia", Panda, Koszalin 2000
• Wacław KRÓL, "Zarys działań polskiego lotnictwa we Francji 1940", WKiŁ, Warszawa 1988
• Tadeusz KRÓLIKIEWICZ, "Polski samolot i barwa", WMON, Warszawa 1990
• Skrzydlata Polska, nr 5/2015