Zalewski Ornitopter

Projekt maszyny latającej (ornitoptera) oznaczonej początkowo jako WZ-VII. Autorem był polski konstruktor lotniczy Władysław Zalewski.

Cały projekt powstawał w latach 1918-23.

Cechą charakterystyczną tej konstrukcji było upodobnienie do kształtów ptasich. Część nosowa kadłuba miała kształt głowy ptaka.

Sama siła nośna miała być wytwarzana za pomocą ruchu płatów. Zakres ruchu wynosił 30 stopni w górę i 25 stopni w dół. Częstotliwość poruszania płatów miała wynosić 120 sekwencji na minutę, a końce płatów miały zataczać elipsę.

Napęd stanowił silnik z palnikami parafinowo/naftowymi podgrzewającymi kocioł. Para uzyskana z kotła miała wytwarzać siłę napędową do ruchu skrzydeł w dół. Układ pneumatyczny na sprężone powietrze miał za zadanie spowolnić ruch skrzydeł do góry, a pozostałe powietrze z tej pneumatyki miało dodatkowo wspomagać ruch skrzydeł w dół.

Brak środków finasowych nie pozwolił jednak na realizację tego zamierzenia.

Ornitopter Zalewskiego był konstrukcją z rur stalowych ze stałym podwoziem.

Kadłub miał z rur stalowych obciągniętych płótnem. Skrzydło trójdzielne ze stałym centropłatem i ruchomymi płatami, miało poszycie płócienne.

Podwozie stałe czterokołowe. Załogę ornitoptera stanowił pilot.

Silnik parowy	opis w tekście
Rozpiętość [m]	10,0
Długość [m]	4,2
Wysokość [m]	2,15
Powierzchnia nośna [mkw]	14,5
Masa własna [kg]	300

Źródła:

• Andrzej GLASS, "Polskie konstrukcje lotnicze do 1939 r., tom III", wyd. Stratus 2008