Ferrari 250 LM Sebring, Burago, skala 1:24

Historia samochodu

Pierwszy samochód 250 LM (skrót od nazwy wyścigu Le Mans) pokazany w listopadzie 1963 roku posiadał silnik o pojemności 3 litrów. Jednakże 31 pozostałych samochodów posiadało już pod maską silniki o pojemności 3,3 litra, a w zakładach Ferrari stwierdzono że powinny się już nazywać 275 LM.

Przebiegły Commendantore nie chciał narażać na szwank homologacji samochodu w kategorii GT. FIA testowało samochód z iście biurokratycznym protokołem i opóźniło procedury, zatajając zatwierdzenie homologacji aż do 19 lutego 1969 roku. W tym czasie Scaglettihad zakończył wszystkie przygotowania do rozpoczęcia produkcji.

250 LM został zaprojektowany przez Pininfarinawas'a jako pierwszy komercyjnie dostępny samochód Ferrari z silnikiem o średniej mocy. Przednia szyba, boczne oszklenie oraz dach były takie same jak w drugiej serii GTO. Zaraz za kratą wlotową znajdowały się chłodnice oleju i wody, oraz zbiornik smaru dla suchej miski olejowej. Bagażnik znajdował się z przodu a koło zapasowe znajdowało się z tyłu przed silnikiem.

John Blunsden po wypróbowaniu samochodu napisał w czasopiśmie "Motor Racing": "Ten samochód wymaga do prowadzemia doświadczonych kierowców takich jak przed stworzeniem organizacji Auto Union". Podczas testów w Brands Hatch Blunsden został wynajęty prze Johna Drummonda, na czas czterdziestu minut, kiedy to samochód był prowadzony przez niego w wyścigach w Marquis Rolo Fielding. Wiedziony ostrożnością Blunsden zastrzegł sobie jazdę w pierwszych trzech wyścigach z nie zsynchronizowaną pięciobiegową skrzynią biegów. Potraktowano to bardzo ostrożnie i zalecano dobierać kierowcy odpowiednią prędkość obrotów silnika do prędkości samochodu z obawy przed nadmiernym wyciem silnika.

Życie wyścigowe samochodu 250 LM rozpoczęło się bardzo szybko. Jednakże przykre fatum spotkało samochód pokazywany w Paryżu. Został on sprzedany do teamu NART Luigi Chinetti'ego, gdzie podczas pierwszego wyścigu w przeciągu pierwszych ośmiu sekund został wyrzucony z toru, a podczas trzeciego okrążenia w Sebring został całkowicie zniszczony.

Niemniej jednak pod koniec sezonu w 1964 roku 250 LM wygrał 10 głównych wyścigów, w tym znany wyścig 12 Hours w Reims lipca przez Grahama Hill'a and Jo Bonnier'a. W roku 1965 punktem honoru firmy Ferrari było oddanie samochodu w ręce prywatnych użytkowników. Niewątpliwie największym zwycięstwem były wygrane 19 i 20 czerwca w wyścigu 24 Hours w Le Mans w teamie North American Racing Team. Kierowcami byli Jochen Rindt i Maston Gregory który ponoć powiedział że podczas wyścigu wiele razy przechodził na emeryturę.

Anglik David Piper odniósł wiele sukcesów za kierownicą swego 250 LM, występując patriotycznie w British Racing Green. Niewątpliwie wyjaśnia to dlaczego do dnia dzisiejszego Piper robi to co zawsze lubił robić - ścigać się samochodami marki Ferrari tymi samymi jak tamtych latach.

Opis modelu

Model jest bardzo prosty w budowie. Składa się go stosunkowo prosto. Jedynym punktem wymagającym uwagi jest montaż silnika oraz zapasowego koła.