|
||||||||||||||||||||
| Dokumentacja | Narzędzia | Techniki | Galerie | Projekty | Nowości | Linki | Prawa autorskie | ||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
VW Typ 82 Kubelwagen (le.gl.Pkw K1 Typ 82), Hasegawa, skala 1:72
Historia powstaniaPierwsze przymiarki do wojskowej wersji Volkswagena robiono już w 1934 roku. Do koncepcji tej powrócono w styczniu 1938 roku dzięki zaangażowaniu oficera SS - Fahrbereitschaft SS-Hauptsturmfuhrera Alberta Liese, szefa HWA gen. Liese, oraz kilku innych osób. Przedstawiono wówczas Urzędowi uzbrojenia Wojsk Lądowych (Heereswaffenamt - w skrócie HWA) wspomnianą koncepcję, która tym razem została dalej przekazana do ustalenia wymagań dla producentów. Już 26 stycznia 1938 roku Porsche dostał wymagania Wehrmachtu dotyczące nowego pojazdu. Samochód miał przede wszystkim zabierać czterech żołnierzy z pełnym ekwipunkiem, a jego masa własna nie powinna przekraczać 950 kg. Problemem było skonstruowanie odpowiednio lekkiego nadwozia z racji narzucenia wymogu użycia podwozia i napędu od cywilnego Volkswagena. Problem nadwozia został rozwiązany dzięki współpracy z firmą Trutz z Gothy (dostawcy nadwozi dla Wehrmachtu). Jednakże wysokie tempo prac przy całym projekcie osiągnięto dzięki wcześniejszemu rozpoczęciu prac przez zakłady Porschego - jeszcze zanim otrzymano założenia projektowe od Wehrmachtu. Oficjalne zlecenie na wykonanie prototypu wersji wojskowej Volkswagena typ 38 HWA przekazało 1 lutego 1938 roku. Pierwsza oficjalna prezentacja prototypu nastąpiła już na początku listopada 1938 roku. W tym samym miesiącu rozpoczęto testy na poligonie w Munsingen. Już w trakcie prób wykazano zrobienie odmiany z napędem na dwie osie, co wykonano później w pojazdach Typ 85 i Typ 87. Dalsze próby porównawcze z innymi konstrukcjami tej samej klasy prowadzono w marcu 1939 roku w St.Johann w Tyrolu. Wersję z nowym lekkim nadwoziem oznaczoną jako typ 62 zaprezentowano w 1939 roku podczas salonu motoryzacyjnego w Wiedniu. HWA wpłynęło jednak na wdrożenie dalszych poprawek do konstrukcji samochodu, którymi było zwiększenie prześwitu samochodu, oraz zmiany przełożeń w przekładni zębatej na tylnej osi. Spowodowało to wzrost masy pustego samochodu. Nadwozie było zrobione z tłoczonej podłużnie blachy co zapewniało odpowiednią sztywność. Tak opracowany samochód nazwano le.gl. Pkw-K1 Typ 82 i wdrożono do produkcji na wiosnę 1940 roku. Nazwa Kubelwagen wzięła się od kubełkowych siedzeń jakie zastosowano w poprzednich konstrukcjach samochodów o tym przeznaczeniu i jest skrótem od słowa "Kubelsitzwagen". Pierwsze samochody były produkowane w fabryce w Stuttgarcie (25 sztuk). Produkcja została później przeniesiona do zakładów Kdf Stadt w Wolfsburgu. Były tam budowane podwozia z silnikami. Nadwozia były wytwarzane w zakładach Ambi-Budd. Montaż ostateczny odbywał się w zakładach KdF Stadt. Do 20 grudnia 1940 roku wyprodukowano 1000 egzemplarzy Typ 82. Najwięcej produkowanych egzemplarzy było w wersji podstawowej Kfz.1 - 37 320 sztuk, następnie w wersji rozpoznawczej - 7 545 sztuk, dalej w wersji samochodu łączności - 3 326 sztuk, oraz w wersji warsztatowej - 2 324. Wraz z innymi odmianami specjalnymi / testowymi / krótkoseryjnymi wyprodukowano do końca wojny (stan na 10 kwietnia z oficjalnych statystyk Volkswagena) 54 334 egzemplarzy. Samochód w wersji podstawowej był bardzo lubiany z racji dużej niezawodności w różnych warunkach terenowych i klimatycznych. Był praktycznie używany na wszystkich frontach na jakich brały udział wojska niemieckie. Inne wersje specjalne / testowe występujące najczęściej w literaturze to: wersja półgąsiennicowa (Typ 155), wersję kolejowa (Typ 157), sygnalizacyjna (Typ 822), oraz czołgu atrapy (Typ 823). Poza nimi było kilkanaście innych modyfikacji tego samochodu z różnymi zmianami przeniesienia i detali samego napędu, oraz różnych odmian konstrukcyjnych podlegających testom, bądź wdrożonym do krótkoseryjnej produkcji. Materiały źródłowe:
1) Jerzy Mydlarz, TBiU nr 182 "Samochód terenowy KdF Kubelwagen", Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 1998 Opis modelu
Model jest wykonany prosto z pudełka.
Przygotowane elementy pomalowałem na kolor Panzergrau. Po wyschnięciu lakieru zabrałem się za brudzenie i otarcia lakieru wewnątrz modelu. Użyłem do tego celu ołówka grafitowego oraz metody opisanej sekcji Techniki - Malowanie zabrudzeń, cz.1 .
Dalszym etapem było sklejenie kadłuba w całość, oraz wklejenie pomalowanych foteli. Dalszym etapem prac było przyklejenie detali zewnętrznych do wanny kadłuba. Tak przygotowany kadłub odpowiednio zamaskowałem taśmą i przygotowałem do malowania.
Dalej przygotowałem sobie do malowania szybę przednią, pręt poprzeczny usztywniający kadłub, koła, kierownicę, oraz kolektory spalin z tłumikami. Wszystkie przygotowane elementy pomalowałem na odpowiednie dla nich kolory, a po wyschnięciu lakieru odpowiednio zabrudziłem.
Pozostało mi już tylko naklejenie kalkomanii oraz złożenie modelu w całość. Kalkomanię kleiłem nieco na wyczucie, gdyż nie mogłem znaleźć w dostępnej mi literaturze zdjęć pojazdu z dywizji, której symbole naklejałem na błotnik i tylną klapę. Pozostaje mi tylko mieć nadzieję że nie popełniłem dużego błędu. Model okazał się być przyjemnym w montażu pomimo kilku drobnych niedogodności z niedopasowaniem wycięć na błotniki, oraz śladami po wypychaczach. Każdy początkujący modelarz może swobodnie poćwiczyć na nim swe umiejętności. Jako że są już od kilku lat na rynku lepsze zestawy tego pojazdu w skali 1:72 to nie będę go polecał bardziej doświadczonym i wymagającym osobom. Tym bardziej, że model wymaga pewnym poprawek w zakresie merytorycznym (np. odwzorowanie faktury wewnętrznej burt, brak zbiornika z paliwem widocznego pod tablicą przyrządów, zmiany foteli na bardziej poprawne, oraz kilku innych detali).
|
||||||||||||||||||||
| 04.05.2008 © Modelarstwo PawłaP |
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)