|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dokumentacja | Narzędzia | Techniki | Galerie | Projekty | Nowości | Linki | Prawa autorskie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Willys Jeep MB, Hasegawa, skala 1:72
Historia powstaniaPomysł skonstruowania samochodu rozpoznawczego z napędem na cztery koła pojawił się w firmie Willys Overland Inc. w 1939 roku. Prezes firmy Ward M.Canady popierał ten projekt. Jednakże zbudowany samochód Willys Americar nie cieszył się w 1940 roku takim powodzeniem jak się spodziewano - firma miała z tego powodu poważne straty. Z tej sytuacji jedynym wyjściem było jedynie duże zamówienie wojskowe. W maju 1940 roku US Army sformułowało nowe wymagania na lekki samochód dowódczo-rozpoznawczy. Terminy były dość napięte, i firma Bantam jako jedyna wypuściła we wrześniu prototyp samochodu, kończąc jego projektowanie już w lipcu. Maszyna była za ciężka w stosunku do wymagań, lecz wojskowi zrozumieli że samochód taki nie może mieć małego wymaganego ciężaru. Firma Willys sprytnie podchodząc do tematu odniosła się do opublikowanych wymagań wykazując, że do realizacji takiego projektu potrzeba jej dodatkowych siedemdziesięciu pięciu dni. W projekcie najbardziej kłopotliwym miejscem był brak niezawodnych przednich mostów napędowych. Osiągnięte charakterystyki (1043 kg masy własnej oraz moc silnika 60 KM) bardzo odpowiadały wojskowym którzy już mniej krytycznie oceniali pojazdy w konkursie zważywszy że wymagania były wzięte "z sufitu". Mając dane o wymiarach oraz plany pojazdu konkurencji Bantam, w firmie Willys skopiowano zewnętrzny wygląd samochodu konkurencji. Po latach zostanie to uznane w sądzie, lecz wówczas będzie to miało znaczenie wyłącznie symboliczne. Pierwszy doświadczalny model samochodu Willys nazywany "Quad", był zaprojektowany przez szefa biura konstrukcyjnego Delmar Barney Ross w październiku 1940 roku. Niedługo potem w projektowanie samochodu dowódczo-rozpoznawczego weszła firma "Ford Motor". Wstępne testy trzech samochodów Bantam 40BRC, Willys MA i Ford GP przeprowadzono w listopadzie i grudniu 1940 roku. Willys wypadłw nich zdecydowanie najlepiej pod względem dynamiki jazdy, możliwości jezdnych i niezawodności. Miał mocniejszy niż u konkurentów silnik Willys Overland typ 441/442 Go Devil o mocy 60 KM. Skrzynia przeniasienia napędu była trzystopniowa, zawieszenie resorowane, a hamulce bębnowe były uruchamiane hydraulicznie. Na podstawie przeprowadzonych prób wojsko nie mogło się zdecydować na konkretny typ maszyny. Sformułowano więc kolejne ostateczne wymagania: masa maksymalna 997,8 kg, prędkość maksymalna do 88,5 km/h, możliwość przejeżdżania brodów do głębokości 457 mm. Samochód musiał ponadto wjeżdżać na pochyłości o kącie 45 stopni, i mós jechać z przechyłem do 35 stopni. Kongres USA przydzielił środki na zakup od każdej firmy po 1500 maszyn. Na początku 1941 roku firma Willys gruntownie przerobiła obrys zewnętrzny swojego samochodu terenowego i nadała mu nazwę marketingową MA. Nie mając ukończonych prób był już na stanie Armii Czerwonej. Firma wyprodukowała 1500 maszyn Willys MA od czerwca do końca 1941 roku utrzymując się w zadanych terminach. Firma Bantam miała kłopoty z zakończeniem produkcji swego zamówienia przez działania Quartermaster General. W sierpniu 1941 roku Willys Overland wypuściła ulepszony model samochodu nazwany Willys MB który odpowiadał wymaganiom armii. Samochód przyjęto chodziaż był dłuższy o 82,5 mm i szerszy o 25,4 mm, a jego masa wzrosła o 131,5 kg. Firma dostała duże zamóienia od wojska, które dla pewności jeszcze kazano realizować w zakładach Forda w Toledo. Do końca wojny wypuszczono z fabryki firmy Willys 361 349 samochodów MB, a doliczając fordowską produkcję (Ford GPW - Ford General Purpose Willys) łącznie wyprodukowano 659 031 maszyn (inne źródła podają liczbę 639 245 egzemplarzy). Podczas wojny dzienna produkcja w fabryce firmy Willys wynosiła 400 maszyn, na dwóch przenośnikach przy jednozmianowej pracy. Fabryka miała halę mechaniczno-montażową, kużnię, oraz halę do obróbki cieplnej (kucie, tłoczenie). Do tych zakładó dostarczano półobrobione bloki cylindrów oraz tłoki od firmy Pontiac Motor Works. Inne firmy dostarczały pierścienie do tłoków, zawory, sprężyny, przeniesienie napędu ze sprzęgłem, przednie mosty, ramę, resory, koła, układ sterowniczy i instalację elektryczną. Tego wwszytkiego doglądało ministerstwo wojny USA. Przy wzrastającej liczbie wojsk alianckich Willys od 1942 roku był bardzo popularnym samochodem terenowym na wszystkich frontach wojny. Był używany jako ciągnik artyleryjski, samochód łączności podczas zwiadu, samochód sanitarny, czy nawet jako ruchome stanowisko karabinu maszynowego kal. 12,7 mm. Wysiłkiem samej tylko załogi można było go wyciągnąć z błota, co ułatwiały rączki zabudowane na nadwoziu. Na bazie Willys MB opracowano amfibię Ford GPA. W różnych okresach czasu produkowano też krótkie serie lub robiono egzemplarze doświadczalne następujące odmiany Willysa MB: wariant długi (wydłużony o 762 mm), półgąsiennicowy ciągnik do jazy po śniegu, trójosiowy Jeep 6x6, model przystosowany do jazdy po torach kolejowych (głównie na Dalekim Wschodzie), model ze 105 mm bezodrzutowym działem M27 i mały pojazd opancerzony T-25E3. Samochód był eksportowany do Wielkiej Brytanii, do Związku Radzieckiego (w ramach umowy Lend Lease), oraz na Daleki Wschód. Jego różne odmiany były używane na frontach Europy, Afryki i Dalekiego Wschodu przez rozmaite formacje wojskowe różnych państw. Materiały źródłowe:
1) Willy Peters, "Military Profile" Vol.1, Verlinden Publications 1992 Opis modelu
Model robiłem prosto z pudełka.
Dalej przygotowałem do malowania niektóre elementy nadwozia.
Pomalowałem sklejoną przyczepę na kolor Olive Drab.
Podczas schnięcia przyczepy przygotowałem elementy podwozia i pomalowałem je na ten sam kolor. Część detali po wyschnięciu pomalowałem pędzlem na czarny kolor i zabrudziłem wg metody podanej w Malowanie zabrudzeń, cz.1 . Po wyschnięciu wash'a olejnego, zaakcentowałem obtarcia grafitowym ołówkiem i dokleiłem do całości. Problemem było montowanie osi do resorów. Były one położone między ramą a resorami, a model nie miał zaznaczonych do przyklejenia miejsc.
Dalej zabrałem się za sklejanie nadwozia. Sklejone zostały wszystkie elementy nadwozia za wyjątkiem pokrywy silnika, oparć krzeseł, płyty z oszkleniem, kierownicy i kilku zewnętrznych dodatków. Wszystkie elementy pomalowałem na kolor Olive Drab. Po jego wyschnięciu pomalowałem detale pędzlem na inne kolory, oraz nakleiłem na maskę i boki i przyczepę kalkomanie. Następnie wszystko "zabrudziłem" olejnym wash'em.
Pozostało mi tylko skleić wszystko w całość i dać do wyschnięcia.
Lakiery
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 16.03.2008 © Modelarstwo PawłaP |
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)